RENNEN in -10

10.00 uur zaterdag ochtend en vanuit een heerlijk warm huis stap ik in mijn auto. brrrrrrrr -10 geeft mijn thermometer aan, ik ben er nog niet helemaal klaar voor! Mijn hond Camino, daarentegen heeft er zo te zien wel veel zin. Zodra ik mijn renschoenen aantrek is hij niet te houden en staat enthousiast om mij heen te kwispelen. Dik ingepakt rijd ik naar Het Zoniënwoud, ook wel het groene log van Brussel genoemd www.soignes-zonien.net.  Blijkt dat ik niet de enige ben want het is afgeladen en moeilijk mijn auto nog ergens tussen te krijgen. Hier in Brussel en omgeving wordt eigenlijk alles met de auto gedaan, fietsen is hier een nationale sport maar wordt niet gebruikt als vervoersmiddel. Levensgevaarlijk om hier met je mooie oma fiets inclusief kinderzitjes  te fietsen, behalve in de bossen dan…

Anouk, mijn vaste renmaatje staat al klaar. Ik vind het echt een feest om samen te rennen, een goede stok achter de deur, motiverend en je kan je goed aan elkaar meten. Bovendien ben ik ook niet zo’n held want in mijn eentje in het bos verdwaal ik regelmatig (nul komma nul richtingsgevoel). Zij is wel helemaal klaar voor, ze staat te trappelen want ze kan haar nieuwe schoenen inrennen.

Eenmaal in het bos is het zalig, beetje koud maar dat geeft niet want je word vanzelf warm! En het bos is prachtig, er ligt nog een beetje sneeuw en de zon komt door. Rennen gaat niet helemaal soepel, beetje pap in de benen, maar na 20 minuten rennen voelt het goed. En vandaag is het prijs want we zien over een bospad twee reeën voorbij rennen, echt zo mooi. Camino trekt direct een sprint en gaat erachter aan, kansloos natuurlijk. Na 1 uur en 5 minuten zijn we weer terug op de parkeerplek, wat een heerlijk begin van de dag! Beetje jammer dat ik niet weet hoeveel kilometers  we gerend hebben, eigenlijk noodzakelijk als je voor een marathon traint! Work in progress…